غیبت کردن عادت زشت بعضی از ما شده است.عادتی که کم کم قبح آن ریخته و چه بسا آن را نشانه شجاعت و یا صراحت لهجه خود بدانیم و به آن افتخار کنیم
بحثهای سیاسی بدون غیبت کردن اصلا امکان ندارد
اتهامات ثابت شده و نشده ای را که از جایی
ابن عباس گوید:
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مردم سخن میگفت، در ضمن سخنانش فرمود:
ای مردم! کیست که سخنش از سخن خداو ند بهتر و درستتر باشد؟ ای مردم!
همانا خداوند به من دستور داده است که علی را به عنوان پیشوا، امام، خلیفه
و وصی خود به شما معرفی کنم و او را برادر و وزیر خود قرار دهم.
ای مردم! علی پس از من باب هدایت و دعوت کننده مردم به سوی خداوند میباشد.
وارﺩ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻡ ﺭﺍﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﻫﻨﺪ .
ﻓﺮﺩﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟
مادر تمام کار دلم لنگ یک دعاست
تو مادری... بیا پسرت را دعا بکن...
امام مجتبی(ع) نقل فرمودهاند که: «مادرم فاطمه(س) را دیدم شب جمعه در محراب خود به عبادت برخاسته است و تا نمایان شدن سپیده صبح در عبادت و رکوع و سجود میبود، و میشنیدم که برای مؤمنین و مؤمنات دعا میفرمود و آنان را نام میبرد و برایشان دعا میکرد، و برای خود هیچ دعا نمیکرد، به او گفتم: مادر! چرا همانطوری که برای دیگران دعا میفرمایی برای خودت دعا نمیکنی؟» فرمود: «پسرم، ابتدا همسایه سپس خانه خود.»