خبر دارید؟

هنوز که هنوز است حمید باکری از عملیات فاتحانه خیبر بر نگشته...

خبر دارید که غلامحسین توسلی آن دلیرمرد خطه جنوب مهمان نهنگ های خلیج فارس شد و برنگشت...

از ابراهیم هادی خبری دارید...

بعد از اینکه یارانش را از کانال کمیل به عقب بازگرداند دیگر کسی او را ندید...

از جوانانی که خوراک کوسه های اروند شدند خبری دارید...

هنوز از شلمچه صدای اذان بچه ها می آید...

هنوز صدای مناجات رزمندگان از حسینیه حاج همت به گوش می رسد...

هنوز وصیت نامه شهدا خشک نشده؛
خواهرم حجابت را ...

برادرم نگاهت را ...

هنوز که هنوز است شهدا می ترسند ، از اینکه رهبر رو تنها بگذاریم...

و هنوز که هنوز است شهدا بند پوتینهایشان را باز نکرده اند و منتظر منتقم حسین علیه السلام هستند تا دوباره در رکابش شهید شوند...

شادی روح شهدا صلوات

قابل توجه بی حجابا...

شهید احمد پناهی:

حجاب شما سنگری است آغشته به خون من

که اگر آن را حفظ نکنید به خون من خیانت کرده اید...

خیلی حال میده...

خیلی حال میده یه بچه خوشگل دنیا بیاری

خیلی حال میده تو کودکی همه جا از ادبش و تو بزرگی از اخلاق و صفا و صمیمیتش حرف بزنند

خیلی حال میده به سنین جوانی که رسید وقتی نگاش کنی دلت بره

خوشگل،خوشتیپ،آقا

ولی از همه اینا باحال تر می دونی چیه؟

اینه که وقتی بعد چندین سال چشم انتظاری استخونای پسر خوشتیپتُ

بیارن، کفن ُبگیری سمت آسمون و آروم بگی :

اللهم تقبل منا هذا القلیل ..

مادر شهید...

شهدا را فراموش نکنیم...

وبلاگ نشریه پلاک از مجموعه وبلاگ های کار یعنی جهاد نوشت:

کوچه هایمان را به نامشان کردیم که هرگاه آدرس منزلمان را میدهیم بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است که با آرامش به خانه میرسیم!

نکند عکس شهدا را ببینیم و عکس آنها عمل کنیم...

ای شهید...

چشمانت را بستی که شرمنده ات نشویم ما...
چشمانت را بستی روی همه گناهان ما...
روی همه ی خطاهای ما
روی جریان های انحرافی
ما هم همین کار را کردیم
چشممان را بستیم روی خون های شهدا...
تنها کارمان،شد کوچه به نامتان زدن...
میدان را به اسمتان گذاشتن..
این شد تمام سهم شما از جنگ...
سهمیه ای هم اگر ماند،شد داغ دل فرزندانتان....
خون شما را بعدا خون دل کردند به سید علی....
خوشا به حالت
بسیجی شدی
بسیجی ماندی
بسیجی زنده شدی...

پ.ن:و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا...

قسمتی از وصیت نامه شهید چمران

برای مرگ آماده شده ام و این امری است طبیعی، که مدتهاست با آن آشنام. ولی برای اولین بار وصیت می کنم. خوشحالم که در چنین راهی به شهادت می رسم. خوشحالم که از عالم و ما فیها بریده ام. همه چیز را ترک گفته ام. علائق را زیر پا گذاشته ام. قید و بندها را پاره کرده ام. دنیا و ما فیها را سه طلاقه گفته ام و با آغوش باز به استقبال شهادت می روم..."