خداوند در قرآن میفرماید:
ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبى لهم وحسن مآب(5)
«زندگى خوش و بازگشت نگاه نیکو از آن کسانى است که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کردهاند»
امام صادق علیهالسلام فرمود: طوبى براى کسى که در حال غیبت قائم ما به امر او بچسبد و پس از هدایت دلش برنگردد.
به او عرض شد قربانت طوبى چیست؟
فرمود درختى است در بهشت که ریشه آن در خانه على بن ابى طالب علیه السلام است و مؤمنى نباشد جز آنکه شاخهاى از آن در خانهاش باشد. این است گفته خداى عز و جل: براى ایشان است طوبى و سرانجام نیک. (6)
در روایتى که نعمانى رحمهاللّه به سند خود از امام صادق علیه السّلام آورده که فرمود: هرکس دوست مىدارد از اصحاب حضرت قائم علیه السّلام باشد باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکارى و اخلاق نیکو رفتار نماید، درحالىکه منتظر باشد، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم علیه السّلام بپاخیزد، پاداش او همچون پاداش کسى خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است، پس کوشش کنید و در انتظار بمانید. گوارا باد شما را اى گروه مشمول رحمت خداوند.(7)
امام مهدی(عج) در توقیعی که به شیخ مفید فرستاده اند، مرقوم فرمودهاند: "فاتقوا الله جل جلاله و ظاهرونا علی انتیاشکم من فتنه قد انافت علیکم"
پس تقوای خدا پیشه کنید و ما را بر رهایی بخشیدنتان از فتنهای که به شما روی آورده یاری دهید.(8)
مقام معظم رهبری در بارهی وظایف منتظران می فرماید:
بزرگترین وظیفهى منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوى و اخلاقى و عملى و پیوندهاى دینى و اعتقادى و عاطفى با مؤمنین و همچنین براى پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. کسانى که در دوران دفاع مقدس، سر از پا نشناخته در صفوف دفاع مقدس شرکت مىکردند، منتظران حقیقى بودند. کسى که وقتى کشور اسلامى مورد تهدید دشمن است، آمادهى دفاع از ارزشها و میهن اسلامى و پرچم برافراشتهى اسلام است، مىتواند ادعا کند که اگر امام زمان بیاید، پشت سر آن حضرت در میدانهاى خطر قدم خواهد گذاشت. اما کسانى که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را مىبازند و زانوانشان سست مىشود؛ کسانى که براى مطامع شخصى خود حاضر نیستند حرکتى که مطامع آنها را به خطر مىاندازد، انجام دهند؛ اینها چطور مىتوانند منتظر امام زمان به حساب آیند؟ کسى که در انتظار آن مصلح بزرگ است، باید در خود زمینههاى صلاح را آماده سازد و کارى کند که بتواند براى تحقق صلاح بایستد.(9)
منبع:
5- سوره رعد، آیه 29
6- بحارالانوار، ج52، ص123، ح6
7- غیبت نعمانى، ١٠۶
8- احتجاج طبرسی، ج2، ص651
9- پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثارحضرت آیت الله خامنهای
ندیدنت
را نبودنت تعبیر می کنیم. نه این که ندانیم، ندیدن دلیل نبودن نیست بلکه
برایمان قطعی شده که این محرومیت از بی سعادتی است، از بی لیاقتی است، از
حجاب گناهان است. وگرنه آن امامی که قابلیت تصرف در عالم را دارد، چه حرف
بیهوده ایست که دیده نشود. اصلا هر چیزی که حیات دارد، هر چیزی که دیده می
شود، از وجود امام است.
آه چه حکایتی شده قصه ی ما و غیبت شما آقاجان...
قصه ای که تماما غصه است.
قصه ای سرشار از غصه ی دوری شماست، ای آقای خوبی ها…
دنیا
آنقدر ما را سرگرم خود کرده تا به قدر یک لحظه هم یادمان نیفتد که بالاخره
چه شد؛ آمد آنکه باید بیاید، یا باز هم نیامد؟ فراق سرآمد یا هنوز آتش
جدایی شعله ور است؟
مهدی جان، یاریمان کن تا قلب های گناه اندودمان را با یاد شما و محبت به شما و دوستدارانتان پاک گردانیم. آقاجان…
بی شما درمانده ی در راه مانده ایم…
العجل یا صاحب الزمان…