باران و حضرت علی(ع)

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ:عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّهِ علیه ‏السلام، قَالَ: «کَانَ عَلِیٌّ علیه السلام یَقُومُ فِی الْمَطَرِ أَوَّلَ مَا یَمْطُرُ  حَتّى یَبْتَلَّ رَأْسُهُ ‏وَلِحْیَتُهُ وَثِیَابُهُ، فَقِیلَ لَهُ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، الْکِنَّ الْکِنَّ ، فَقَالَ: إِنَّ هذَا مَاءٌ قَرِیبُ الْعَهْدِ  ‏بِالْعَرْشِ

ترجمه:

باران که شروع می شد، امیر المؤمنین علی «علیه السلام» زیر باران می ایستادند تا جایی که سر و ریش و لباسشان خیس می شد.

کسی عرض کرد: ای امیرالمومنین به سرپناهی بروید.

پاسخ فرمودند: این آبی است که از نزدیکی‌های عرش آمده است...